Nasza historia
i tradycja
Ludwik_P

LUDWIK PANCZAKIEWICZ

(1873–1935 rok)
architekt przedsiębiorca budowlany

 

Urodzony w Nowym Targu. Szkołę średnią ukończył w Krakowie. Studiował w Petersburgu. W 1898 roku zaproszony został do Warszawy przez Dziekońskiego – profesora z Politechniki Warszawskiej – został jego uczniem. Jak pisała Maria Zakrzewska na łamach „Stolicy”, projektowane przez Ludwika Panczakiewicza kamienice cechowała na ogół poprawnie symetryczna bryła, ozdobiona secesyjnie potraktowanymi poszczególnymi partiami i ornamentem. Projektował pod wpływem historycyzmu, a późniejsze budowle miały elementy modernistyczne. Obficie stosowane przez architekta dekoracje rzeźbiarskie powstawały u Franciszka Rotha. Pierwszymi projektami Ludwika Panczakiewicza przy współpracy z Józefem Piusem Dziekońskim były budowle warszawskich kościołów: św. Michała i św. Floriana na Pradze; Najświętszego Zbawiciela (wspólnie z W. Żychiewiczem) oraz św. Stanisława (1899 rok). Jest autorem projektu pałacyku Dołgorukowa przy Litewskiej 6 w Warszawie; kamienic u zbiegu Poznańskiej i al. Jerozolimskich (1904 rok), przy Lwowskiej 11, Marszałkowskiej 2 (ok. 1910 rok) i 6 w Warszawie; oraz domu własnego też w stolicy (ok. 1912 rok). Opracował projekt jednej z najpiękniejszych łódzkich kamienic: przy ulicy Andrzeja Struga 3 (1911 rok). Po prawej stronie fasady w skrajnej części budynku, powyżej okien parteru widać tablicę z sygnaturą autora: PROIECTUM FECIT L. PANCZAKIEWICZ ARCHITECKUS VARSOVIAE. Jest to niespotykana wówczas na terenie Łodzi forma informacji o autorze projektu.

Stanislaw_P

STANISŁAW PANCZAKIEWICZ

(1900–1982 rok)
konstruktor karoserii samochodowych.

 

Urodzony w Warszawie. Studiował we Francji. Po powrocie do Polski po studiach rozpoczął wykłady z mechaniki na Politechnice Warszawskiej. Był jednym z najwybitniejszych polskich konstruktorów karoserii samochodowych. W latach 1921–1923, zaprojektował nadwozie pierwszego polskiego samochodu osobowego: CWS T1 (Centralne Warsztaty Samochodowe), produkowany seryjnie w latach 1927–1931. Od 1934 do 1939 pracował w Państwowych Zakładach Inżynierii, konstruując nadwozia do Fiata 621 (wersja turystyczna) oraz autobusu Saurer. Wszystkie wersje pojazdów w CWS były budowane w małych seriach, jako osobowy otwarty, zamknięty i kabriolet, z nadwoziami inż. Stanisława Panczakiewicza (późniejszego profesora Politechniki Warszawskiej). Nadwozie polskiego wozu luksusowego Lux–Sport (L–S), nadwozie polskiego autobusu Zawrat oraz kabiny PZInż. 713 też były jego projektem. Notabene jest on również autorem karoserii do Syreny. Zajmując się pojazdami jednośladowymi, Stanisław Panczakiewicz skonstruował przyczepę boczną do motocykla Sokół 1000 M111 (CWS M111). Po wojnie, inż. Panczakiewicz wraz z innymi wybitnymi polskimi konstruktorami (m.in. z Jerzym Wernerem i Mieczysławem Dębickim) zbudował prototyp pierwszej polskiej ciężarówki: Star 20. Następnie w łódzkim oddziale Centralnego Biura Technicznego Przemysłu Motoryzacyjnego przystąpiono do opracowywania pojazdów pochodnych: Star 50, 51 i 52. Zespół kierowany przez inż. Panczakiewicza opracował nadwozie mieszczące 30 pasażerów. Trzecia wersja nadwozia dalekobieżnego Fiata 666RN zaprojektowanego w 1948 roku było jedną z jego najwybitniejszych prac. Produkcję dalekobieżnego Fiata 666RN rozpoczęto w 1950 roku. Był to pojazd obszerny, mogący pomieścić w swym wnętrzu 44 osoby. Oprócz karoserii do Fiata RN666 Panczakiewicz zaprojektował też nadwozie innego polskiego autobusu z tego okresu – Leylanda LOPS 3/1.